Kampilingisa..

Heeft even geduurd, stroom valt iedere dag uit, een gedoe om naar een internet cafe te gaan met al die files, want wegen zijn hier gewoon modderwegen met kuilen. Douchen in het donker met koud water,.. als er water is. Judith moest plassen in het donker, dacht..neem mijn mobiel mee om licht te schijnen. Helaas viel mijn mobiel in de toilet. Nu is hij....kapotttt!

Wij hebben indrukwekkende dagen achter de rug. De gevangenis genoemd ' kampilingisa' waar onschuldige kinderen zitten achter de tralies heeft wel wat met ons gedaan. De kinderen verwelkomde ons van harte. Zij hadden vieze kleren aan, liepen mank, veel littekens, handen of vingers die geamputeerd zijn, of te wel..er af gehakt zijn. Er liep een jongenman van 18 jaar met 80 strepen op zijn arm, dat was vanuit het leger, om aan de mensen te laten zien dat hij al 80 mensen had afgemaakt tegen zijn wil in. Zijn linkerarm was korter, omdat zijn hand er is af gehakt, maar gelukkig vond iemand hem en is hij geopereerd.

Halverwege de middag, de kamers met tralies bezocht waar zij sliepen. Gelukkig zaten er geen kinderen naakt geketend aan de kettingen. Dat is namelijk 'normaal' als zij binnen komen. Deze kinderen moeten 6 weken naakt, zonder eten en drinken vastgeketend zitten, omdat zij zich wel bewust moeten zijn van 'hun daad'. Echt vreselijk! Een daad die zij niet gepleegd hebben maar gewoon geen 'straatkind' mogen zijn.
Hier werden wij erg bewust van onze vrijheid.

Toen kwamen de tranen naar boven, een jongetje van een jaar of 10, kwam strompelend binnen met een gat tot aan zijn bot in zijn been. Hij huilde en kneep onze hand fijn. Wij stapte direct de auto in om naar het ziekenhuis te gaan, waar hij gelijk geopereerd kan worden. Nathalie, van dit project riep ons en daar gingen wij, op weg naar een ziekenhuis waar al een kindje lag. Paul van 10, had een wond op zijn voet. Huid van zijn dijbeen is op zijn wond geplaatst. Hij kwam net uit narcose, hij zij Judith en riep 'Mammy'. Leny stond bij het andere knulletje, te wachten op een bed. Kun jij je voorstellen, iedereen ligt in een zaal, geen verzorging, just a bed and some food somebody took for you?

'Mammy, do you have my shirt, i am hungry mammy, but they told me i have to wait. You are not going to leave me mammy'
en..daar sta je dan... want je weet dat je dit ventje achter moet laten. Zijn hand vastgehouden en gezegd dat iemand voor hem komt zorgen. Of dat echt het geval is, dat weten wij niet.

wat een verhaal...